Sponsoren:
  • 2B in Business zorgt voor de hosting en ontwikkeling van de website
  • B-E-Rent heeft een trekker met oplegger beschikbaar gesteld
  • Accu Handel Utrecht heeft zorg gedragen voor een nieuwe accu
  • http://www.veldhuizenwagenbouw.nl/
  • Kalmijn & van Meurs verfservice
  • dagjeuit.com
  • BroekhuisDeBilt.
  • http://www.apotheekbilthoven.nl/
  • Datema

 


  Aanmelden voor de nieuwsbrief:

Ons laatste stuk van de reis

Deze nieuwsbrief is rond 11 uur 's avonds geschreven op het terras van Bini's Bar in de wijk Senegambia van Banjul. De temperatuur is nog rond 25 graden, hoe warm is het in Nederland? De Challengers hebben zich na aankomst in Banjul verspreid over de diverse hotels, resorts en campings. Het is duidelijk dat de Challenge voorbij is, iedereen is bezig met regelen om bij goede doelen langs te gaan, in zee te zwemmen en de omgeving te bekijken. Bini's Bar is de pleisterplaats waar we allemaal minstens een keer per dag langsgaan en altijd zitten er wel Challengers op het terras. We kletsen, komen bij, halen gemiste uren slaap in en bezoeken de lokale cafe's en disco's. In de vorige nieuwsbrief beloofden we de reis van Lac Rose naar Banjul te beschrijven, daar gaan we dan:

De wekker gaat om 5 uur 's ochtends en na een slaapdronken ontbijt rijdt het hele konvooi van 21 auto's weg. 21 auto's, dat is een rij van een kilometer lang en als snel blijkt dat in Senegal voor het daglicht al zoveel auto's op straat zijn dat we elkaar al snel kwijtraken. In TOFBus vergissen we ons na drie kwartier en gevolgd door Johan en Wilco van Team Apollo missen we een afslag. Als we er achter komen zijn we al zo ver doorgereden dat we besluiten langs deze weg verder te rijden en de 20 kilometer extra voor lief te nemen. In Nederland ben je gewend dat 20 kilometer in een kwartiertje gereden kan worden, in Senegal gaat dit anders. De kuilen en scheuren in het asfalt maken dat je vaak moet remmen, zigzaggen en weer optrekken, in de diverse dorpen moet rustig gereden worden vanwege de vele voetgangers en dieren die over de straten zwermen. Het blijkt dat we de eerste 4 uur gemiddeld 37 kilometer per uur afleggen. In die vier uur houden we maar 10 minuten pauze en doen echt ons best om op te schieten, voor zover de weg dat toe laat, we stoppen bij een winkeltje en kopen brood en beleg voor een lekkere verse lunch. Later in de middag zal daar een langs de straat gekochte overheerlijke watermeloen bij komen.


De grensovergang naar Gambia gaat heel soepel, Gambia ontvangt graag toeristen en het enige probleem zijn de erg opdringerige kinderen die bedelen en verkopers (m/v) die hun waren willen slijten. Typisch is dat in de grensplaatsen het bedelen en verkopen agressiever zijn dan in het land. "Dix mille CFA, dix mille CFA" wordt ons als een repeteergeweer toegebitst door een dreumes van hooguit 8 jaar oud. Het is in onze ogen niet normaal om iemand op zo'n manier om €15 te vragen en we schuiven hem dan ook zonder pardon aan de kant.


Bij de grens staat ook het konvooi dat we 's ochtends kwijtraakten en weer herenigd rijden we de 15 kilometer naar de veerboot over de Gambia. Het is superdruk op het dok omdat het een dag later 'Tabasci' is, een islamitische feestdag die door de Gambianen wordt beleefd zoals kerstmis bij ons. We worden om de haverklap aangesproken door Jimmy the Fixer, mister T en meer van dat soort types die ons kunnen helpen aan drank, coke, vrouwen of wat we dan ook maar willen. Wij nemen deze verkopers meestal op de korrel, Jimmy nemen we te grazen door bij alles wat hij zegt te beweren dat hij ongelijk heeft: "Do you want to buy cigarettes?" zegt hij tegen Martin waarop Rinnert zegt "No, he won't because I don't allow him to smoke". Niet uit zijn evenwicht gebracht lacht Jimmy beleefd om het grapje en gaat door met het aanbieden van (fris)drank aan Rinnert waarop Martin weer zegt "I don't allow him to drink." Met een dikke grijns zegt Jimmy "I can tell that you are best friends, maybe you want to buy......" Na te hebben beweerd dat we een bloedhekel aan elkaar hebben stopt Jimmy met zijn verkooppogingen en blijft nog even kletsen omdat hij onze aanpak leuk vond, op dat soort momenten is het leuk om met ze te praten omdat dan de mens achter de verkoper doorschemert. Grappig is ook om te merken dat toeristen die uit hun auto komen minder worden belaagd dan mensen die in de veiligheid van hun auto blijven zitten, wij stappen dus vaak uit als we moeten wachten en kuieren wat rond.


Met zoveel mensen en afleiding is het uurtje wachten op de veerboot snel om en kost de overtocht naar Banjul ook niet veel tijd. Na in Banjul te zijn opgevangen door iemand van de organisatie die de veiling van de auto's verzorgt zijn we snel bij Bini's Bar. Het eerste rondje bier is gratis en smaakt goed. We feliciteren elkaar nogmaals omdat het einddoel nu echt is bereikt. De volgende dag zullen we gaan nadenken over het afbouwen van ons verblijf: welke doelen bezoeken we? Waar laten we het gereedschap, de laptop, de kleding die niet terug hoeft naar Nederland? Daarover later meer.

» lees de complete nieuwsbrief