DE AUTO:

“Rinnert, wat voor auto zullen we nemen?” Gedurende een prettig biertje maakten we onze afwegingen: Een zware 4x4 terreinauto viel af omdat die maar op een klein deel van de reis echt voordeel biedt. Vaak zijn die auto’s tegen de tijd dat ze ècht goedkoop worden ook ècht versleten en wordt het veel werk om ze weer op de weg te krijgen. Omdat we allebei al wel eens off road gereden hebben was dat ook geen reden om zo veel extra werk te verzetten.

“Een gewone personenwagen dan?” Fantaserend welke merk en type dat dan moest zijn viel de een na de ander af. Te klein, te saai, te duur, technisch onbetrouwbaar was ons oordeel bij alles dat de revue passeerde. Een BMW 525 touring haalde de tweede rond maar strandde daar alsnog.

“en een busje, is dat wat?” Busjes hebben dezelfde beproefde techniek als personenwagens alleen vaak wat robuuster uitgevoerd. Ze hebben als regel ook wat meer bodemspeling wat op de afrikaanse wegen alleen maar een voordeel is. Aan ruimte ook geen gebrek en een snelle snuffel in de advertenties leert dat ze voor heel lage prijzen al te krijgen zijn. Wonend op een steenworp afstand van de dienst Domeinen Roerende Zaken waar overtollig overheidsmateriaal wordt verkocht was het plan om daar eens te gaan kijken snel gemaakt.

Op een grauwe, vroege maandagochtend begin maart was het zover, Een paar ford Transits in camouflagekleuren staren ons aan. We zijn op de kijkdag van Domeinen en hebben het druk met alles van de auto’s bekijken. Het leger komt dualistisch op ons over, de techniek van de auto’s wordt zichtbaar goed onderhouden. “Onze jongens” die er gebruik van maken zijn duidelijk minder zorgvuldig, te zien aan de krassen, deuken, kapotte lampen en andere beschadigingen. Toch vinden we een auto waarvan we denken een kans te maken dus bieden we. Na een paar spannende dagen wachten op de uitslag van de besloten veiling weten we dat we riant overboden zijn. Pech. Anticlimax. Balen.

De volgende veiling in april zijn we er weer bij, de auto’s vertellen hetzelfde verhaal en weer bieden we niet hoog genoeg. De bus waar we op bieden gaat weg voor een prijs waarvoor veel betere te koop zijn.

In mei is er maar één Ford Transit in het aanbod van de veiling. Omdat Rinnert ver weg woont en Martin niet naar de veiling kan bieden we blind en verwachten er niet veel van.

“Martin, ik heb een factuur voor kavelnummer 1988 gekregen. We hebben een bus!” Een mengelmoes van euforie en angst bekruipt ons, we hebben gezien hoe die auto’s toegetakeld kunnen zijn. De enige foto die we gezien hebben laat de voorkant en linker zijkant zien. Als er aan de andere kant een tank naar binnen is gereden hebben we dikke pech!

Een paar dagen later rijden we met een nagelnieuwe Iveco autoambulance van 13 meter lang naar Soesterberg. De Iveco is ons ter beschikking is gesteld door Veldhuizen wagenbouw uit Groenekan die allerlei soorten trekker met opleggercombinaties voor B-E rijbewijs verhuurt onder de naam ‘B-E rent’ www.B-E-rent.nl Aan deze auto zal het al vast niet liggen, zoals alle combinaties die op het terrein van Veldhuizen te zien waren zien de auto en de oplegger er piekfijn uit. Met een “Zo, gaat het gebeuren?” en een beknopte duidelijk uitleg over de auto, de lier en de oprijplaten kwam het bedrijf haar toezegging na ons te sponsoren. We zijn er heel blij mee, bedankt!

In Soesterberg volgt een hilarisch moment als we de rekening betaald hebben en niet eens weten waar onze bus staat. Gelukkig vinden we haar snel en kunnen opgelucht ademhalen, er is geen tank naar binnen gereden en een korte inspectie stemt ons hoopvol.